Epilog

Patrzyła jak jej chłopak pręży przed nią muskuły. Próbuje udowodnić jej, że jest bardzo męski, a malowanie ścian to dla niego błahostka. Nagle cała trójka usłyszała głośny alarm, przypominający syrenę policyjną. Wystraszyli się. Violetta odstąpiła boku Leona i zaczęła biegnąć w kierunku hałasu, rozchodzącego się na caluteńki dom. Przechodząc akurat obok chwiejącej się drabiny, która w tym momencie powinna być przytrzymywana przez Feder'a, usłyszała krzyki Marco. Dziewczyna odwróciła głowę. Zauważyła tylko przestraszoną minę Argentyńczyka, która z każdą sekundą zaczęła się do niej przybliżać. Nie miała okazji by wykonać żadnego ruchu. Nie trzeba było długo czekać, a ona wraz z Marco już leżeli na podłodze.

Otworzyła delikatnie oczy. Podniosła głowę i przeanalizowała teren, który ją okalał. Zdjęła ręce z blatu i zatrzepotała rzęsami z niedowierzania. Wstała z dość wysokiego stołka. Zauważyła swój pamiętnik na stoliku, na którym jak widać zasnęła. Otworzyła na pierwszej stronie. Co zobaczyła? Pustą, fioletową kartkę delikatnie przyozdabianą rysunkowymi kwiatami.
- Co jest? - zmartwiła się i przewróciła kawałek papieru tak by znaleźć się na drugiej z kolei stronie. Pusto. Dziewczynę zamurowało. Co z jej notatkami, zwierzeniami, zapiskami, które dzień w dzień uzupełniała i dzieliła się swoimi przeżyciami? Gdzie podział się opis dnia, w którym po raz pierwszy pocałowała chłopaka? Zniknął? Rozpłynął się? Dziwił ją również fakt, że znajduje się na lotnisku. W pobliżu brak Leona, Marco, Federico'a... Wszystkich jej znajomych. Z powrotem umiejscowiła się na krześle i odłożyła fioletowego koloru sekretnik na blacie. Podparła swoją twarz dłonią i ślepo wgapiała się w przechodni. Nagle ujrzała postać Germana, ciągnącego za sobą bagaże oraz idącego w kierunku córki. Na twarzy dziewczyny pojawił się uśmiech, który ciepło odebrał ojciec. - Tato - krzyknęła - Co my robimy tutaj, na lotnisku? Co z twoją nogą, ręką czy czymś tam? Gdzie Leon i reszta? - zadała pytania. Inżynier tylko podrapał się w głowę i spojrzał na Castillo podejrzliwym wzrokiem
- Kto to Leon?
- Nie zgrywaj się. Leon to mój chłopak - wyznała Violetta
- Co, co, co? Słucham? A co z Diego?
- Tato, co się z tobą dzieje? Zerwaliśmy kilka miesięcy temu - poinformowała szatyna
- Okay, powoli... Zerwałaś z Diego'em, a teraz jesteś z jakimś Leonem?
- Tak, tato. To właśnie powiedziałam. Wiedziałeś o wszystkim! - brunetce przed oczyma zrobiło się ciemno. Wyczuła woń męskich perfum i obecność kogoś znajomego. - Leon! - wykrzyknęła radośnie i zdjęła dłonie ze swojej twarzy. Zawiodła się.
- Jaki Leon? Mam czuć się zazdrosny? - zapytał przez śmiech Diego
- To jest jakiś żart, prawda? Nieśmieszny...
- To nie żart. Ale się cieszę, że przyjechałaś do Argentyny i to na stałe! - odrzekł uradowany Diego i ucałował policzek Violetty. Dziewczyna nadal nie pojmowała, co dzieje się wokół niej. Przecież przeżywała już ten dzień i to ponad rok temu... - Musisz poznać moich znajomych. Ha, Federico cię powali na nogi swoimi akcjami, zaręczam.
- Federico? Okay... A co z jego młodszą siostrą?
- Francescą? Skąd ich znasz?
- Bo to moja najlepsza przyjaciółka. Diego, nie zgrywaj się.
- Co? Najlepsza przyjaciółka? Zawsze sądziłem, że Fran kumpluje się z Camilą i Larą... Ale spoko... - przewrócił oczyma na znak zakłopotania
- A Leon?
- Jaki Leon? Nie znam żadnego Leona...
- Twój najlepszy przyjaciel! - wykrzyczała - były najlepszy...
- Viola, przyśniło ci się coś.
- Nie, nie, nie! To niemożliwe. Byliśmy w Buenos Aires, zerwałam z tobą, miałam nowych przyjaciół, chłopaka, chodziłam do szkoły muzycznej... Potrafiłam śpiewać - opowiedziała swoją historię w skrócie, a Diego tylko zmarszczył brwi. Uraziło go to, co przed sekundą usłyszał... Nigdy nie miał zamiaru zranić swojej dziewczyny

Valió la pena todo hasta aquí
porque al menos te conocí


Valió la pena lo que vivimos
lo que soñamos
lo que conseguimos

Valió la pena, pude entender
que cada historia es una razón

Para estar juntos, para creer
para que suene nuestra canción

hoy somos tantos, hoy somos más
hoy más que nunca

Puedo volar!
[...]
Zaśpiewała by udowodnić sobie, że to nie sen czy chory wytwór jej wyobraźni. Głos miała piękny i przejrzysty. Diego był pod wielkim wrażeniem.
- Violetta, jesteś niesamowita, ale nadal nie wiem kim jest ten Leon. Coś ci się musiało przyśnić - objął dziewczynę ramieniem i spojrzał głęboko w oczy
- Viola, Diego! - zawołał German obładowany bagażami - Chodźcie mi pomóc z walizkami - Diego rozśmieszyła pozycja ojca jego dziewczyny. Absolutnie nie radził sobie z torbami. Argentyńczyk opuścił bok brunetki i zerwał się biegiem do Germana. Violetta rzuciła okiem na pamiętnik. Może faktycznie to wszystko było jednym, długim snem? Nie istnieje facet idealny, jakim wydawał się być Leon Verdas. Sądziła, że znalazła szczęście, ale wszystko wykonało obrót o sto osiemdziesiąt stopni. Czy na lepsze? Okaże się kiedyś... W dalekiej przyszłości.
_________
Lalalal, zabijcie mnie!
Znów zakończyłam nie Leonettą xd
A więc ten... chyba się żegnamy, c'nie?
Dziękuję wam za te komentarze. Chciałabym zostać, ale ja już nie potrafię pisać. Nie, poprawka... Zacznijmy od tego, że ja nigdy nie umiałam... Ale znacznie się pogorszyłam. Zawodzę was. Nie odchodźcie z blogów z mojej winy. Nie utożsamiajcie się ze mną bo ja nie jestem żadną wyrocznią. Jeśli prowadzenie bloga sprawia wam przyjemność, no to go prowadźcie, ludzie. Wkrótce o mnie zapomnicie, a ten blog tak, jak to ujęła Tinita (-.-) będzie zaśmiecał net.
JESZCZE RAZ. Dziękuję wam za wszystkie pozytywne komentarze bo negatywnych chyba nie naliczyłam, poza Tinitą, ale ją olać trzeba. Dziecko niedorozwinięte zostanie takie na zawsze, co zrobić?! Tak, wiem... MIŁA JA! Wyświetlenia - tutaj wielki szok! xD Dziękuję, dziękuję całym serduszkiem, które chyba jeszcze jako tako posiadam. (może). Chcecie hejtujcie, nie to nie. Bimbam na to. Oficjalnie Ally przestaje istnieć, ale nie piszcie do mnie Sandra. Nie lubię mojego imienia. Chyba wszystko, co miałam do przekazania. Zaczęłam pisać OS. Mam całkiem sporo, ale nie wiem czy kiedykolwiek go skończę i opublikuję. Każdy już zapomni o... A nie ważne. PAPAPPA <3