Rozdział 18 : No to zgoda

Byłam bardzo ciekawa co to jest, więc wyszłam na balkon. Ku mojemu zdziwieniu był to Leon grający na klawiszach melodie do Voy por ti. Wysłuchałam całą piosenkę :

- Violu, przepraszam. To moja wina. Nie powinien się tak zachowywać no ale wiesz, że nie lubię być za długo poważny. Kocham cię i nie ruszę się stąd puki mi nie wybaczysz - potem zza pleców wyjął bukiet storczyków. 

- O Leon. To moje ulubione... Skąd wiedziałeś i jak tu trafiłeś ?- byłam prze szczęśliwa, że się na mnie nie gniewał. W tej całej kłótni było też trochę mojej winy.

- Często to mówisz kiedy uważasz, że cię nie słucham, ale ja cię słucham cały czas. - uśmiechał się do mnie

Odwzajemniłam uśmiech i dopowiedziałam :

- Leon, jak tu się gniewać na takiego słodkiego i kochanego chłopaka ? 

- Mów dalej... słodki, utalentowany, zabójczo przystojny ... - wymieniał

- I taki skromny... Kocham cię. Wejdziesz do środka czy wracasz do domu, a może masz zamiar stać tu całą noc ? 

- W zasadzie mam inne plany.Chciałem spędzić ten dzień inaczej. Bez Andresa. Zamknij oczy  - powiedział cicho

- Dobrze - zamknęłam oczy jak mi kazał

Czułam jego kroki. Stałam cały czas w miejscu kiedy on podszedł mnie od tyłu. Kilka sekund później poczułam coś zimnego na szyi. 

- Możesz otworzyć oczy 

Leon wręczył mi naszyjnik serduszko z  srebrnym  L :

- Jakie to słodkie - pisnęłam

- W końcu dzisiaj nasza rocznica - uśmiechnął się jeszcze szerzej

- O jejciu na śmierć zapomniałam. Nic ci nie kupiłam. Przepraszam - posmutniałam 

- Mi wystarczy twoja obecność. Rozchmurz się, Violu 

- Violetto,  muszę z tobą pogadać - ktoś dobijał się do mojego pokoju

- O nie to tata. Szybko uciekaj. Nie może cię teraz zobaczyć - rozkazałam Leonowi

- Przecież twój tata mnie lubi. Mnie wszyscy lubią. Wkońcu jestem Leon.- uśmiechnęłam się sztucznie do niego gdy powiedział te zdania 

- Dobra, Leon idź już. Proszę

- VIOLETTO - krzyknął ojciec - wiem, że nie śpisz. Słyszę jak gadasz i mam nadzieję, że to rozmowa przez telefon. Uwaga wchodzę.

Leon uciekł w porę :

- Violu, przepraszam. To moja wina. Nie powinien był się tak zachowywać no ale wiesz, - zaczął identycznie jak Leon. To jakaś zmowa czy jak ? - wróciłaś do domu tak późno. Martwiłem się o ciebie. Nie przejmuj sie tym co mówiłem wcześniej. Możesz dalej spotykać się z Leonem - w tym momencie pomyślałam sobie : czy z twoją zgodą czy bez niej i tak, i tak bym się z spotykała... No, ale nie powiem mu tego 

- Dziękuję. Kocham cię tatusiu. - przytuliłam go

- Zaraz mnie udusisz. - zaśmiał się - dobra połóż się spać bo się nie wyśpisz 

Rano dzień zaczął się jak zwykle. Śniadanie z Matiasem, więc się zbytnio nie najadłam. Poszłam z Angie do studia. Jednak jak doszliśmy coś było inaczej niż wcześniej. Fran nie podeszła do mnie się przywitać lecz specjalnie mnie wyminęła. Dogoniłam ją i zaczęłam jej tłumaczyć wczorajszą sytuacje :

- Tak wiem nie chcesz ze mną rozmawiać, ale musimy ! - odwróciła się w drugą stronę - Nie ominie cię to. To nie tak jak myślisz ...

- Czyli co nie zadzwoniłaś do Marco by gdzieś z tobą pojechał ?

- To fakt, ale nie rozumiesz z jakiego powodu. Nie chciałam zepsuć ci randki. Poprosiłam Marco by pojechał ze mną szukać Leona, który nie wrócił z jeziora do tamtego czasu do domu i nie odbierał komórki. Nic mnie z Marco nie łączy. Mam Leona i on mi wystarczy. Zresztą nigdy bym tobie tego nie zrobiła bo jesteś moją przyjaciółką

- Czyli to nie chodziło o to, że ty z nim ? Jaka ja byłam głupia. Przepraszam cię Violu, ale i tak nie zmienię zdania co do tego, że każdy chłopak się to ciebie ślini ...

- O czym ty mówisz ? - zapytałam się bardzo zdziwiona

- Może o tym ... - pokazała mi pewną postać palcem

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Kto to może być ? Nie miałam pomysłu już, ale jak obiecałam no to już napisałam :** 

Następny rozdział jutro. Ten może nie specjalnie się udał bo jesteśmy zmęczone, ale jutro postaramy się byście się trochę pośmiali xD <3 Dziękujemy za 3000 wyświetleń w niecały tydzień. Kochamy was !!!